تأثیر آموزش مهارت‏های زندگی بر سازگاری و کاهش تعلل‏ ورزی دانش‏آموزان دختر پایه اوّل مقطع متوسطه ناحیه ۲ تبریز

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیرآموزش مهارت های زندگی برسازگاری و کاهش تعلل ورزی دانش آموزان دختر پایه اوّل متوسطه دوره دوّم ناحیه 2 تبریز می باشد. روش تحقیق این پژوهش نیمه آزمایشی است. جامعه آماری، دانش آموزان دختر پایه اوّل متوسطه دوره دوّم ناحیه 2 شهر تبریز را که در سال تحصیلی 94-93 به تحصیل اشتغال داشتند و به تعداد 1024 نفر بودند، شامل می شود. حجم نمونه نیز 70 نفر دانش آموز از جامعه مذکور می باشد که برای انتخاب آن ها از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای استفاده شده است. این افراد به طور تصادفی به دو گروه 35 نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسش نامه سازگاری دانش آموزان دبیرستانی سینها وسینک و پرسش نامه تعلل ورزی تاکمن استفاده شده است. با توجه به این که طرح پژوهش از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است، پس از انتخاب تصادفی  گروه های آزمایشی و کنترل، مداخله آزمایشی (آموزش مهارت های زندگی) بر روی گروه آزمایش به مدت 10 جلسه ی 90 دقیقه ای (2 جلسه در هفته) اجرا گردید و پس از اتمام برنامه آموزشی از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. نتایج تحقیق نشان داد که آموزش مهارت های زندگی باعث افزایش انواع سازگاری (اعم از سازگاری کلّی، اجتماعی، عاطفی و آموزشی) وکاهش تعلل ورزی دانش آموزان گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شده است (05/0 p<).